ZalogujUżytkownikHasło
Zaloguj mnie automatycznie przy każdej wizycie    
Rejestracja
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Forum Forum Miasta Wojcieszów Strona Główna » Historia

Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu
Harcerstwo stalinowskie Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8  Następny
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Pon 9:32, 23 Sie 2010    Temat postu:

Zabiegi Stalina w pozyskaniu broni atomowej


Reakcję łańcuchową charakteryzuje powstania gigantycznej ilości energii. Pomysł ten usiłowano wykorzystać do napędu statków i okrętów. Wszystko zaczęło się od odkrycia w 1938r rozczepienia jądra atomu przez Otto Hahna i Fritza Strassmanna i pracy nad fuzja atomową przy której jest ta możliwość. A w 1939r Albert Einstein znający prace fizyków świata w tym zakresie postanowił zapoznać listownie prezydenta USA Frankina Delano Roosevelta z możliwością zastosowania tej energii i zaproponował zbudowanie bomb o wielkiej sile rażenia. Projekt dojrzewał w biurku prezydenta do 1941r. Na podstawie doniesień szpiegowskich Amerykanie mieli jasną sytuację, że Niemcy znający możliwości reakcji łańcuchowej również pracują nad skonstruowaniem bomby atomowej by w cudowny sposób zakończyć II wojnę światową na swoja korzyść. Powstały w 1942r program atomowy nazwano w skrócie Manhattan Project. W 1944r rozpoczęły sie tez prace nad innym zastosowaniem wspomnianej reakcji czyli nad reaktorami atomowymi.
I stało się 16 lipca 1945r na poligonie w stanie Nowy Meksyk przeprowadzono pierwszą próbę nuklearną, chociaż mówiło się, że Niemcy takowej dokonali na wiosnę 3 marca 1945r ma poligonie Ohrdruf k/Bittstaedt na poligonie w Turyngii. Była to hipoteza nie potwierdzona żadnymi dowodami. Jeżeli nawet, to był najwyżej efekt jak po eksplozji atomowego granatu. Jednakże piszą, że przy tej próbie zginęło kilkuset więźniów których mieszkańcy okoliczni spalili. Wiadomości te bardzo poważnie traktowali Rosjanie sądząc, że mogą zostać wyprzedzeni w terminie swoich rezultatów badań. Podobno jest dokument potwierdzający doniesienia radzieckiego wywiadu. Instytut w Brunszwiku w 2006r zbadał ewentualny stopień skażenia i nie potwierdził owych rewelacji jak się okazuje wyssanych z palca. Ocenia się po latach, że Niemcy mieli blisko do zakończenia prób gdyby nie polityka rasistowska z której wyeliminowano najlepszych naukowców żydowskiego pochodzenia a Ci znaleźli przystań właśnie w Stanach Zjednoczonych. . W programie Manhattan pracowało w sumie 14 noblistów pozyskanych również w części z Niemiec . Już po zastosowaniu bomb atomowych w Hiroszimie i Nagasaki prowadzono dalej badania i konstruując nowe bomby. Stalin nie mogąc mieć takiego atutu do wygrania każdej karty przetargowej, polecił wszelkimi siłami do zdobycia języka na temat właśnie konstrukcji bomby atomowej. Udało mu się nawet porwać i zatrudnić ocalałą część naukowców niemieckich. Nic to nie pomogło. Dalej stali z próbami w miejscu.

Aż wreszcie pozyskano do szpiegowskiej pracy małżeństwo Ethel i Julius Rosenbergów. Był to czas w USA polowań na czarownice i zimnej wojny. Członkowie komunistycznej Partii USA byli wyjątkowo tępieni i tropieni. Udało się amerykańskim śledczym po wieloletnim śledztwie schwytać winnych w 1950r i innych z nimi współpracujących i udowodniono, że to właśnie oni dostarczyli Rosji Sowieckiej dokumentacji bomby atomowej między in. od Klausa Fuchsa niemieckiego noblisty komunisty pracującego w programie Manhattan. Małżeństwo zostało skazane na karę śmierci w więzieniu Sing Sing w 1953r mimo ponad 20 apelacji, osierocając dwóch nieletnich synów./syn Michael obecnie emerytowany prof. ekonomii a drugi młodszy syn Robert jest antropologiem. Do dziś próbują walczyć z sądami o uznanie za niewinnych bądź za wysoki wyrok ich rodziców, bądź za zniszczenie dowodów niewinności./ Stalin za pośrednictwem swoich speców od propagandy rozdmuchał wielką światowa akcje protestacyjną pod nazwą „obrony niewinnie skazanych”. Dzień w dzień w tamtym czasie ukazywały się specjalne ogłoszenia we wszystkich możliwych gazetach stających w obronie osądzonych i osieroconych dzieciach., oczywiście również w naszej prasie. Powstawały też wiersze poświęcone skazanym czy ich dzieciom Inni w liczbie 11 zostali skazani na wysokie wyroki odsiadując w sumie od 6 do 17 lat, bądź uciekli do krajów demokracji ludowej czy ZSRR. W 1950 zdemaskowano również Fuchsa i skazano na 9 lat.

Nikita Chruszczow w swoich pamiętnikach (1990) wspomina, że Józef Stalin sławił Rosenbergów:
"Byłem w otoczeniu Stalina, gdy ciepło wspominał Rosenbergów. Nie mogę dokładnie stwierdzić, jakiej pomocy nam udzielili, ale słyszałem i od Stalina, i od Wiaczesława Mołotowa, ówczesnego ministra spraw zagranicznych, że Rosenbergowie dostarczyli bardzo znaczącej pomocy w przyspieszeniu budowy naszej bomby atomowej"

Radziecka bomba atomowa została zdetonowana dopiero w 1949roku.


Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Czw 19:31, 02 Wrz 2010    Temat postu:

Stalin ustala zachodnią granicę Polski

Granica wschodnia Polski szybko została ustalona z pomocą PKWN, pozostało ustalić zachodnia granicę. W czasie pierwszych spotkań Stalin oświadczył Churchillowi premierowi Wielkiej Brytanii w Teheranie, że tereny polskie które ZSRR zajął w 1939r pozostaną już w obszarze ZSRR i w związku z tym zostanie przesunięte terytorium Polski na zachód. Stalin stwierdził – [w skrócie] że, Polsce oddamy Prusy Wschodnie i Śląsk a obszar wokół Królewca weźmie ZSRR. A co Churchill mógł odpowiedzieć jak to ani jego teren ani kolonia brytyjska? Oczywiście, że się zgodził dodając, że jeszcze ludność niemiecka powinna być stąd przesiedlona w miejsce zabitych 8 mln w Niemczech. Stalin przyznał mu rację i już w ogólnych zarysach granica była prawie ustalona. Odnalezione ostatnio mapy z poprawkami Stalina ukazują Polskę z prawie obecnymi granicami wschodnimi i zachodnią - na linii Odry aż do Czechosłowacji, taka miała być Polska w dodatku bez Ziemi Kłodzkiej i rejonu Głubczyc na konto Czechosłowacji. Terytorium Polski zostanie przesunięte na zachód aż do granic Odry jako rekompensata terytorialna. Małe szczegóły ze swoich planów przekazał polskiemu księdzu z USA, że do tego obszaru będzie dołączony jeszcze Szczecin oraz być może Wrocław.
Gdy wiadomo było, że wojna powoli się kończy, trwały jeszcze rozmowy Stalina, Churchilla i Mikołajczyka gdzie już potwierdzono, że w skład Polski wejdzie Szczecin i Gdańsk a granica będzie na linii Odry. Rząd emigracyjny nie chciał się zgodzić na zamianę polskich terenów wschodnich na nabytki terytorium na zachodzie i zaproponował rozwiązanie tego problemu poprzez referendum. Stalin już postanowił gdzie ma być terytorium Polski i nawet nie brał pod uwagę opinii polskiego rządu emigracyjnego i obstawał przy granicy Odra-Nysa. Tyle że nowa koncepcja Stalina już na konferencji jałtańskiej 6.02.1945r była jak zaznaczył, by uniknąć nieporozumień chodzi o linie graniczną Polski na linii Odra-Nysa ale to ta druga Nysa /Łużycka/ bardziej na zachodzie i zarazem prosił Roosvelta i Churchilla o poparcie tej sprawy. Zaskoczeni przywódcy alianccy nie dawali przyzwolenia w tej sprawie a namówieni przez polski rząd emigracyjny zaskoczyli Stalina by jednak Polsce przyznać korzystne Polsce tereny na wschodzie okolice Lwowa i Borysławia. Trudne negocjacje z udziałem Stalina i jego nieugiętym oporem zakończyły się ostatecznie ustaleniem, że Białystok i Łomża będą po stronie polskiej, co nie było uprzednio takie pewne a ostateczną granicę zachodnią miano wytyczyć na konferencji pokojowej po zakończeniu wojny. W ogóle nie przyjmował do siebie opinii zachodu na ten temat, słusznie zakładając ,że z powodu zachodniej granicy Polski nie rozpadnie się przecież koalicja antyhitlerowska. I twardo rozpoczął bez uzgodnień przesiedlać Niemców z tych obszarów a także z Węgier i Czechosłowacji. A zanim jak rozkazał odbędzie się konferencja pokojowa granica Polski ma przebiegać na zachód od Świnoujścia aż do Odry, miasto Szczecin pozostaje po polskiej stronie, dalej wzdłuż Odry aż do ujścia zachodniej Nysy i tam wzdłuż zachodniej Nysy do granicy czechosłowackiej. Północna część Prus Wschodnich (…) wraz z miastem Królewiec pozostaje w granicach ZSRS, a wszystkie pozostałe części Prus Wschodnich wraz z okręgiem gdańskim przypadają Polsce”.
Odbyła się konferencja w Poczdamie i przywódcy alianccy odrzucali rozwiązanie granicy polskiej według Stalina. W końcu ją uznali łącznie z przesiedleniem ludności niemieckiej z tych obszarów oraz Czechosłowacji i Węgier.
Na początku zachodni alianci przytakiwali posunięciom Stalina w kwestii ustalania granic Polski sądząc, że rzeczywiście Polska będzie niepodległym krajem, ale kiedy stało się widoczne i wiadome, że będzie to kraj komunistyczny pod wpływami ZSRR, zaczęli dopiero wtedy próbować opierać się pomysłom Stalina - na próżno. Niezaprzeczalna prawda jest taka, że to osobiście Stalin ustanowił granice Polski na wschodzie i zachodzie.
Ciągle padały pytania czym sie kierował Stalin by tak daleko odrzucić granicę Polski na zachód i zarazem wschodnią granicę Niemiec.
Pada odpowiedź dość prosta, odrzucił nacjonalizm polski i niemiecki bardzo zakorzeniony na tych terenach poprzez wypędzenie Niemców i Polaków z Kresów Wschodnich o wiele setek kilometrów od swojej nowej granicy. A miłość do siebie miał rozbudzić poprzez bycie gwarantem tej zachodniej granicy i w dodatku popartym przebywaniem na koszt tych państw wielkimi oddziałami wojskowymi.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Pon 23:16, 06 Wrz 2010    Temat postu:

Ostre starcie Stalina z przywódcą Jugosławii – Josefem Broz-„Tito”
Oj nie było to lekkie starcie. Tito preferował swoją koncepcje komunizmu polegającego na owszem budowaniu komunizmu ale nie wedle Stalina, że ma być komunizm jednakowy we wszystkich krajach demokracji ludowej oczywiście, którego wzorcem jest Związek Radziecki . Tito był przeciwny wszelkim dyrektywom pochodzącym od Stalina dla pozostałych państw demokracji ludowej. Uważał, że budowa nowego ustroju powinna być przystosowana do warunków panujących w danym państwie budującym ten ustrój. I nie pozwolił sobie na jakąkolwiek zależność od Moskwy do końca swoich dni. W zasadzie Rosjanie nie powinni mieć żadnych pretensji do Jugosławii, bowiem ci sami się wyzwolili z okupacji hitlerowskiej fakt ,że z niewielką pomocą Związku Radzieckiego. Przez wiele lat Jugosławia niby komunistyczna ale była inna niż wszystkie kraje będące pod wpływami Stalina. Po pierwsze Jugosławia nie chciała i nie przystąpiła do Układu Warszawskiego czy NATO, nie była pełnym członkiem RWPG, nie zawsze popierała dążenia krajów demokracji ludowej w oczywistych dla Stalina i innych przywódców sprawach w ONZ czy innych politycznych np. głosowaniach.
W związku z tymi odstępstwami była oskarżana o faszyzm i trockizm, wymyślano przeróżne prowokacje i groźby. Bardzo zajadle był w pewnym okresie atakowany Tito jako agent zachodniego świata i przede wszystkim imperializmu. Tak w istocie było. Tito był przyjmowany na zachodzie jako sojusznik w wielu sprawach, ale uważany był zawsze za komunistę. W ramach rewanżu Tito z kolei również nie pozwalał na podziwianie sukcesów i osiągnięć Związku Radzieckiego i ich kultury. Wyłamujący się z jego zakazów trafiali do obozów karnych. Tak więc pod tym względem system był podobny. Za to Jugosławia stawała się krajem wolnorynkowym i niestety w tamtym czasie izolowanym od innych krajów demokracji ludowej. A Stalin takich rozwiązań rozwojowych niestety nie dawał, a Jugosławia szybko się bogaciła. Znane od dawna oficjalne systemy znalezienia pracy mieszkańców Jugosłowian w Niemczech czy Austrii już w latach 50-60-70-80-tych powodowały szybki wzrost dochodów państwa i bogacenie się mieszkańców.
Na początku gdy trwała wojna kontakty były częste i owocne bowiem Tito spotykał się z władzami sowieckimi jako przywódca partyzantów, ale gdy nie dopuścił do interwencji czy pomocy ZSRR, czy zatamował ich wpływy stał się niewygodny a nawet bardzo wrogi. Ten sam system przyjął również i potem. Największy atak wściekłości u Stalina wywołał Tito pomysłem by połączyć dwa bałkańskie państwa tzn. Jugosławię i Bułgarię oraz Rumunię i stworzyć w ten sposób federację. Co ważniejsze pomysł ten usiłowano wprowadzić w życie w 1947r. Stalin zrozumiał ,że Tito chce mu zgarnąć dwa państwa które już budowały narzucony nie bałkański a stalinowski system. A Dymitrow sekretarz partii Bułgarii, któremu Stalin udzielił schronienia po rzekomym podpaleniu Reichstagu wykazał brak lojalności. Szybko Dymitrow został odsunięty od władzy a innych popierających w Bułgarii, pomysł Tito skazano na śmierć i wyroki więzienia a Dymitrow po złożeniu urzędów wyjechał do ZSRR, gdzie zaraz raptem zmarł jak zwykle w niewyjaśnionych okolicznościach. Pomysłu Tity Stalin nie pozwolił zrealizować. Co ciekawe losy I wojny światowej rzuciły Titę do Rosji i tam brał udział w różnych służbach jako bolszewik aż do 1920r, kiedy wrócił do kraju. Silnie rozwinięta partia komunistyczna w Jugosławii uzyskała w wyborach w 1920 r aż prawie 60 miejsc w parlamencie, ale zagrożenie komunizmem było wszędzie w Europie. Po zamachu na min. spraw wewnętrznych zdelegalizowano tą partię w 1921r. Tito pracował i organizował strajki , w końcu wyemigrował do ZSRR i pracował w Kominternie jako delegat bałkański oczywiście miał ciągły kontakt ze Stalinem. W 1937r w ramach czystek za odłamy od linii stalinowskiej jako wróg ludu sekretarz partii komunistycznej Jugosławii został z pewnością na wniosek Stalina zamordowany i na jego miejsce Stalin wysłał do Jugosławii - Titę. Tito to pseudonim który zaczął używać od 1934r. Wojska niemieckie, włoskie i węgierskie napadły na Jugosławie w kwietniu 1941r i od razu zaczęły się formować pierwsze oddziały komunistycznej partyzantki oraz królewskie oddziały zwane czetnikami, zwalczające również komunistyczną partyzantkę. Gdy Hitler poszedł na ZSRR komitet partyzancki wybrał Titę generalnym dowódca tych partyzanckich wojsk. W 1943 r gdy jeszcze trwały walki sformowano już rząd Jugosławii. Wielkie zaangażowanie Tity w walce z hitlerowskim okupantem zaowocowało wielkim uznaniem aliantów i pomocą wojskową dla jego wojsk, z drugiej strony Hitler koniecznie chciał zamordować Titę urządzając kilka zamachów z których udało się Ticie uratować. W kwietniu by troszkę podłechtać Stalina podpisał umowę na tymczasowe wkroczenie radzieckich wojsk do Jugosławii ale do wyznaczonego czasu. Co pomogło w zasadzie na utrwalenie władzy komunistycznej w Jugosławii i likwidację przeciwników politycznych. Najbardziej znanym faktem jest tzw. mord w Bleiburgu. Bowiem na mocy umów ZSRR z aliantami byli oni zobowiązani oddać wszystkich jeńców pochodzących z tego kraju i to samo dotyczyło Jugosławii. Ten fakt jest mało znany i nie pozwalano o tym pisać kiedyś w naszej prasie, ale wówczas zginęło ,piszą że kilkaset tysięcy ludzi w samej Jugosławii. Byli to przeważnie przeciwnicy ustroju komunistycznego w Jugosławii, bądź czetnicy, ustasze itd. którzy walczyli również z okupantem ale nie byli w partyzantce Tity. Odpowiedzialność za to ponoszą Brytyjczycy. Potwierdzeniem jest oczywiście dokumentacja która jest utajniona podobnie jak sprawy Polski. Bohater partyzantki nie komunistycznej awansowany przez rząd emigracyjny generał Gragolub Michalovic w zasadzie wróg Tity został złapany przez służbę bezpieczeństwa Jugosławii i stracony. Prezydent Truman pośmietrnie odznaczył go amerykańską Legion of Merit. Niestety Tito nie skorzystał z możliwości wpłynięcia na prawo łaski. Za skazanie arcybiskupa został od kleru jugosłowiańskiego ekskomunikowany. Największy ruch przeciw Ticie zaczął się w 1948r kiedy już uniezależnił się całkowicie od wpływów Stalina i sam budował ustrój wg swojego modelu. Wszystkie nasze gazety przez kilka lat zamieszczały karykatury Tity jako psa łańcuchowego imperializmu, podobnie jaki w innych krajach demoludu. Już jako prezydent po śmierci Stalina usiłował dążyć do normalizacji tych stosunków z następnymi radzieckimi przywódcami, ale nie stało się to regułą i od czasu do czasu dalej postępował wg swoich zasad. Zmarł w w maju 1980r .Do tej pory był to największy pogrzeb prezydenta z udziałem przedstawicieli 128 państw.

Nie sprawdziły się słowa Stalina, że nasz ustrój będzie wszędzie tam gdzie dotrą nasze armie.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Nie 22:45, 12 Wrz 2010    Temat postu:

Enver Hodża dyktator Albanii – najzacieklejszy wyznawca stalinizmu
Przywódca jugosłowiańskiej partyzantki komunistycznej Josef Broz – Tito w swoich planach miał oczywiście na uwadze sfederalizowanie Albanii i sąsiadów - krajów Rumunii i Bułgarii. Te wpływy jego koncepcji trwały również i po wojnie. Jednak przywódca Albanii Enver Hodża(1908-1985) wielki dyktator Albanii, a zarazem sekretarz partii komunistycznej Albanii, premier i minister spraw zagranicznych był tak zafascynowany Stalinem i jego walką z imperializmem, że uwierzył bardziej w koncepcje budowy komunizmu wg modelu Stalina. Hodża zaprowadził państwo ateistyczne mordując kapłanów wszystkich religii. Za posiadanie krzyżyka czy biblii groziła natychmiastowa kara śmierci. 95% kościołów, katedr, cerkwi zamieniono na obiekty sportowe, poczty, pralnie itp. Podobnie jak głosił stalinizm skonfiskował gospodarstwa rolne i połączył je w spółdzielnie produkcyjne co miało przynieść samowystarczalność kraju niestety spowodowało to zapaść gospodarcza i społeczną. Z uwagi na bardzo trudny język albański Stalin nie wysyłał do Tirany swoich doradców również z Armii Czerwonej, jak tłumaczył tylko przyjmował do ZSRR wielką liczbę doradców albańskich i tu ich nauczał najpierw języka a potem odpowiednio kształtował. Hodża chyba najwięcej ze wszystkich sekretarzy partii komunistycznych złożył wizyty u Stalina .Pierwsze już w 1947 potem 2x 1949, 1950 i 1951. Interesującym jest, że ażeby spotkać się ze Stalinem ,przywódca albański musiał napisać pytania jakie zada Stalinowi. Po śmierci Stalina nie zgodził się z zarzutami Chruszczowa, krytykującego rządy Stalina na XX zjeździe KP ZSRR i w zasadzie w 1961r zerwał stosunki z ZSRR, krajami demokracji ludowej, w 1985r z Układem Warszawskim i całkowicie odseparował się o Związku Sowieckiego. Jego podejście do ZSRR po śmierci Stalina całkowicie się odmieniło. Bał się, że zostanie zaatakowany jego kraj przez ZSRR i nakazał wybudowanie naprawdę - osiemset tysięcy bunkrów betonowych przeciwatomowych / 1bunkier na 3 osoby do opieki/ do ewentualnej obrony Albanii. Każdy mężczyzna musiał być przeszkolony w wojsku i odbywał 2 letnia służbę w armii oraz 4 letnią w marynarce i był osobiście odpowiedzialny za przydzielony bunkier. W zasadzie nie ma nazw ulic w miejscowościach Albanii, trzeba ciągle pytać ażeby gdzieś trafić – chyba sposób na szpiegów!!! Zakaz kupowania samochodów osobowych, zakaz utrzymywania stosunków z kimś zza granicy Albanii, zakaz praktyk religijnych to dobrodziejstwa dla mieszkańców Albanii jako zdobycze stalinizmu wdrażane przez Hodżę. Swoje zerwanie stosunków zaakcentował dość interesującym postępowaniem mianowicie w ciągu trzech dni nakazał opuszczenie stacjonujących tam niewielkich wojsk Armii Czerwonej oraz zajął okręty radzieckiej floty w tym okręty podwodne, raczej bardzo starego typu. W swoich dziełach zwłaszcza ostatnich poświęconych 100-leciu urodzin dla niego wielkiego Stalina opisał tego wodza, jako wielkiego bojownika o sprawę komunizmu i socjalizmu, kontynuatorowi nauk Marksa i Lenina niesłusznie oczernianego oszczerstwami przez wrogów jego byłych kolegów. Jak tak utalentowany przywódca Związku Radzieckiego może być oskarżany o krwawego mordercę, tyrana i despotę. Uważał go za człowieka zasad, skromnego który był uprzejmy i taktowny w stosunku do ludzi, kadr, jego kolegów, a cała partia i światowy proletariat bardzo kochał go. Jest to Lenin dnia dzisiejszego. Nie dość, że kochały go miliony ludzi na całym świecie to był również doceniany przez polityków państw zachodnich by wymienić Churchilla, Roosevelta, Trumana, Edena, Montgomer'ego, Hopkinsa, którzy w swoich wspomnieniach wymieniali go jako genialnego wodza i stratega o niezrównanym ostrym umyśle w szybkim zrozumieniu problemów. Nie dodał tylko, że były to opinie wysłowione w części prawdziwe ale w czasie wojny.
Odniósł się też w swoim dziele do imperialisty Tito który zdradził idee wielkiego Stalina wysługując się amerykańskim imperialistom, a w dodatku w rozmowach - Stalin zapewniał, że jak mógłby komunista zająć czy atakować inne państwo. W rzeczywistości zerwał stosunki z Tita bo nie chciał spłacać zaciągniętych pożyczek. Dodam ,że komuniści jugosłowiańscy ukrywali Hodżę gdy był prześladowany przed wojną przez włoskich faszystów.. A Chruszczow zdrajca i oszczerca związał sie z kapitalizmem poprzez współpracę z kapitalistami co spowodowało, że Związek Radziecki i kraje demokracji ludowej stały się nowymi koloniami w niewoli, będącymi łatwym łupem wpadającym w imperialistyczna pułapkę. Uzasadniał, że tacy jak Chruszczow który był uczniem Tuchaczewskiego, Trockiego, Bucharina, Zinowiewa tworzy drogę do biurokracji i przywilejów elit i w ten sposób oszukują klasę robotniczą. W ten sposób zniszczono socjalizm w Związku Radzieckim a Stalina tak naprawdę to zamordowano a powiedział mu o tym Mikojan. Ci rewizjoniści pokroju Chruszczowa są winni również śmierci Bieruta, Gottwalda, Dimitrowa , Fostera i innych zgonów znanych działaczy, a innych którzy byli niewygodni odwoływał ze stanowisk jak np. Rakosiego. I taki stek bzdur zawiera całe dzieło tego bardzo wielkiego albańskiego wodza ludu.
Przy okazji kiedy pisał sprawozdanie o rozmowach ze Stalinem już w 1949r przekazał Stalinowi, że rozmawiał z Titą w sprawie Kosowa. Kosowo wg Hodży powinno być dawno zwrócone Albanii i przekazał te słowa Ticie. Tito rzekomo mu odpowiedział, że – zgadzam się, to jest to co pragniemy , ale na razie nie jesteśmy w stanie zrobić nic, bo Serbowie nie rozumieją takiego czegoś dziś, ale będą musieli zrozumieć to jutro. I po 60 latach zrozumieli chociaż dalej oponują tym przewidywaniom. A wtedy Stalin przekazał, że mieszkańcy Kosowa powinni sami decydować w kwestii swojej przyszłości.
Mauzoleum wybudowane wielkim nakładem kosztów 700 mln dolarów dla tego dyktatora po jego śmierci niedługo mu służyło, bo kilka lat po jego śmierci zostało zamienione na kompleks firm i dyskotekę a nawet popadło częściowo w ruinę. A zwłoki jego wyrzucono na cmentarz. Ten amator pomysłów na fryzury dla swoich mieszkańców był pośmiewiskiem całej Europy z racji swoich przekonań i podejrzeń ciągłego zagrożenia. Po porzuceniu ZSRR zaprzyjaźnił się z Chinami ,które dalej uznawały stalinizm ,ale kiedy przeszły na gospodarkę wolnorynkową, uznał w 1978r ,że Chiny przeszły do zdradzieckiego systemu Chruszczowa i oddaja się imperializmowi kapitalistycznemu i oczywiście zerwał stosunki. W 25 lat po śmierci dyktatora największego stalinistę Albania prowadzi politykę proamerykańska i jest w strukturach NATO.


Ostatnio zmieniony przez Gość 2 dnia Pon 9:48, 13 Wrz 2010, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Czw 8:34, 16 Wrz 2010    Temat postu:

Najsłynniejszy polski stalinowiec
Było trochę tych wiernych zaślepionych stalinistów i w Polsce. Pomoce encyklopedyczne mówią, że było tych zaciekłych niewielu. Po XX zjeździe KPZR na pewno do najbardziej znanych należał Kazimierz Mijal (1910-2010). Jako ekstern zdaje maturę i później studiuje na Szkole Nauk Politycznych wybuch wojny przerywa zdanie dyplomu. Przed wojną nie interesował się komunizmem. Dopiero namówiony przez Marcelego Nowotkę poznaje tajniki tej idei. Ten komunista polski zaczął swoją karierę od czasów wojny i poprzez przeróżne stanowiska i funkcje łącznie z prezydentem Łodzi, ministrem Urzędu Rady Ministrów, minister gospodarki komunalnej kilku rządów i szef kancelarii prezydenta Bolesława Bieruta, członek KC PZPR dotrwał do rządów Gomułki, który go wyeliminował ze wszystkich ważnych posad mianując dyrektorem w bankowości. A miał za co, to właśnie Mijal jak piszą oskarżył Gomułkę w 1949 za odchylenia prawicowo-nacjonalistyczne od linii partii a w dodatku pośrednio oskarżył go o zdradę w stosunku do wojennych sekretarzy PPR Pawła Findera i Małgorzatę Fornalską. Wtedy to właśnie w 1956r nastąpił podział w PZPR na grupę wierną idei Stalina, nacjonalistom zwanym natolińczykami i druga grupa puławianie nazywani „żydami”. Od nich właśnie otrzymał władzę Gomułka, a natolińczycy w których liczbie był Mijal powiadomili Moskwę, że dokonał się wybór sekretarza komunistycznej partii bez powiadomienia władz Kremla i ruszyły czołgi Armii Czerwonej na Warszawę z okolic Poznania. Tak było w czasie wydarzeń października 1956r. Zdecydowana większość zrozumiała, że idea Stalina skończyła się w Związku Sowieckim i w Polsce i innych krajach. Samego Mijala oskarżono o stalinowski dogmatyzm.
Jednak zakorzeniona w niektórych umysłach idea stalinizmu oraz „choroba stanowiskowa” wymogła szukanie nowych rozwiązań. Poszukiwania dały efekt bowiem Albania i Chiny nie poddały się i nieco zmodyfikowany stalinizm przez przywódcę Chin – /Mao Tse Tunga/ Mao Zedonga znalazł poparcie właśnie w Mijalu, który w Albanii wydał broszurę i usiłował ją rozprowadzić wśród Polaków szukając zwolenników. Udało się to częściowo i w 1965r założono Komunistyczną Partię Polski. Założycielami byli dawni członkowie KCPZPR Dworakowski, Chełchowski, Brodziński i Mijal. Niestety nie spotkało się to z poparciem władz i sekretarza partii Władysława Gomułkę. Uznano to za wywrotowe i szkodliwe działanie a samego Mijala usiłowano aresztować, niestety ambasada albańska pomogła w ucieczce z Polski. Sam Mijal okazał się tak ważną personą dla Albanii, że gdy zorientowano się, że w ucieczce pomógł ambasador Albanii uznano go za persona non grata, w odwecie Albania to uczyniła z ambasadorem polskim i tak ta sytuacja trwała aż do 1990r. Był tam wydawany organ tej partii „Czerwony Sztandar”, który był przemycany do Polski przez stalinowców z innych krajów. Tu również działało Radio Tirana dla słuchaczy w Polsce, ale spikerzy którzy nauczyli się języka polskiego i obsługiwali to radio mówili takim akcentem, że stało się ono obiektem kpin i wyśmiania i nie do słuchania dla temperamentu Polaków. Z czasem i Mijalowi przestało się podobać w Albanii z racji brutalizmu stalinizmu Envera Hodży i w 1978r wyjechał do Chin - ale to już inne Chiny. Po śmierci Mao Zedonga chiński stalinizm nie miał wzięcia u nowych władz. W 1983 wrócił nielegalnie do Polski miał wtedy 73 lata, w 1984r przesiedział kilka miesięcy w więzieniu jako podejrzany o śmierć ks. Popiełuszko zanim znaleziono prawdziwych morderców. Preferował dość pokrętną ideę, że powstanie Solidarności to ciąg dalszy 1956r, którym przewodzi syjonizm bermanowszczyzny. Ten stalinista dożył prawie 100 lat.

Myśli przypisywane Kazimierzowi Mijalowi
…”Związek Radziecki walczył bez żadnych wahań o ostateczne zatwierdzenie obecnej granicy Polski z Niemcami przez państwa wielkiej koalicji antyhitlerowskiej w Poczdamie. Jest to wielkie historyczne osiągnięcie polityki PKWN i Rządu Jedności Narodowej, lecz stało się ono rzeczywistością dzięki konsekwentnemu, i bez żadnych wahań, poparciu Józefa Stalina w walce o odbudowę Polski Niepodległej w obecnych granicach. Trzeba o tym mówić z dumą, ponieważ jest to historyczna prawda”…

…”Robotnicy muszą znać prawdę, co jest główną przyczyną klęski socjalizmu. Nie jest tu winien Marks, ani jego odkrycia naukowe, jak twierdzą wulgarni burżuazyjni ekonomiści i historycy, a bezmyślnie powtarzają za nimi niektórzy działacze związków zawodowych. Główną przyczyną upadku socjalizmu jest odejście kierownictwa partii komunistycznych i robotniczych w tych krajach od marksistowskich zasad budownictwa partyjnego i dyktatury proletariatu. Skutkiem tego stała się degeneracja partii klasy robotniczej i związków zawodowych robotników, co oznacza w praktyce przejęcie kierownictwa partii i państwa przez wykształcone śmiecie, ignorantów marksizmu, karierowiczów i zdrajców, jawnych wrogów rewolucji socjalistycznej i dyktatury proletariatu, a więc wiernych kundli imperializmu i reakcji. Pod takim kierownictwem socjalizm musiał upaść tak w Związku Radzieckim, jak i w Polsce Ludowej”….

..”Żeby iść w rewolucyjnym marszu, to trzeba się czasem i po błocie czołgać”…


Ostatnio zmieniony przez Gość 2 dnia Nie 9:55, 03 Paź 2010, w całości zmieniany 2 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Sob 15:09, 02 Paź 2010    Temat postu:

Bułgaria – wielki przyjaciel Stalina
Stalina już dawno nie było, a w Bułgarii ciągle w autobusach przy kierowcy była fotka Stalina. Czym sobie zasłużył na taką pamięć, mimo zmian ideologicznych czy ustrojowych? Zawsze Bułgarzy twierdzili, że Rosjanie pomogli im dwukrotnie i zawsze będą im wdzięczni. W 1877r wybuchło w Bułgarii powstanie przeciw Turkom, jego stłumienie odbiło sie wielkim echem w Europie. W 1878r Rosja wypowiedziała wojnę Turcji i w w tymże roku Bułgaria odzyskała niepodległość . Przywrócono też monarchię nazywaną Trzecie Carstwo Bułgarskie. Niestety zdobycze w Turcji nad Morzem Egejskim na które Bułgarzy mieli zawsze chrapkę, utracili po I wojnie światowej na rzecz Grecji. Władca Bułgarii Ferdynand I Koburg - car miał dwóch synów Borysa III i Cyryla. Po abdykacji ojca w 1918r Boris III objął rządy i był powszechnie lubiany, gdyż udało mu się doprowadzić do rozwoju bułgarskiej gospodarki i przywrócić równowagę w kraju.
Ożenił się Giovanną (córką króla Włoch Wiktora Emanuela III). Mieli dwójkę dzieci: Marię Luizę Bułgarską i Symeona, następcę tronu (ur. 1937).
Po wybuchu II wojny światowej Borys III pragnął zachować neutralność swojego kraju niestety Bułgaria ponownie została sojusznikiem Niemiec. I stacjonowały tu wojska hitlerowskie. W 1941r. rząd bułgarski przystąpił do Paktu Niemiec, Włoch i Japonii. Bułgaria anektowała sporne tereny Jugosławii i Grecji. Tymczasem Biuro Polityczne KC Bułgarskiej Partii Robotniczej podjęło uchwałę o wszczęciu masowej antyfaszystowskiej walki zbrojnej. Powstała Komisja Wojskowa KC i pierwsze oddziały partyzanckie. W 1942r. G. Dymitrow zainicjował powstanie Frontu Patriotycznego sił antyfaszystowskich. W 1943r. oddziały partyzanckie połączyły się
w centralnie dowodzoną Narodowowyzwoleńczą Armię Powstańczą. W miarę upływu czasu car zaczął skłaniać się do nawiązaniu kontaktów z aliantami. Dowiedziawszy się o tym Hitler wymógł na nim wypowiedzenie wojny Wlk. Brytanii i USA, car odmówił tegoż samego od ZSRR. Dziwnym zbiegiem okoliczności zaraz umarł w wieku 49 lat. To była wówczas wielka rozpacz w Bułgarii. Następca tronu został Symeon II - 6-letnie dziecko a regentem jego wuj Cyryl. Niestety w 1945r gdy władze przejęli komuniści Cyryl jako kolaborujący z Niemcami został skazany na śmierć, a rodzina szybko wyjechała z kraju. W 1955r po ukończeniu pełnoletniości zgłosił gotowość do objęcia tronu w Bułgarii, w dalszym ciągu kształcąc się i nic nie zapowiadało zmian w jego życiu.
W czasie II wojny światowej mimo związania się z Hitlerem, Bułgaria utrzymywała stosunki z ZSRR. Istniejąca w Bułgarii od 1918r partia komunistyczna była dość prężną organizacją i była popularna w szerokich kręgach bułgarskiego społeczeństwa. Stalin triumfował widząc, że niebawem poszerzy swoje wpływy na Bałkany. I rzeczywiście gdy ZSRR wypowiedział wojnę Bułgarii, wypróbowaną metodą do Sofii wkroczyły wojska partyzanckie /ok. 11 tys/ i nie długo przekształciły się we Front Ojczyźniany organizacje walcząca o niepodległość na której czele stanęli komuniści bułgarscy. Zaraz usunięto wszystkich przeciwników politycznych i proklamowano republikę ludowa na której czele stanął Dymitrow szef Międzynarodówki komunistycznej zwanej Kominternem. Wojska bułgarskie w ilości trzech armii ok.350 tys. żołnierzy walczyło w składzie 3 Frontu Ukraińskiego i wzięły udział w wyzwoleniu wschodnich obszarów Jugosławii, Węgier i Austrii. W marcu 1945r. I armia bułgarska zwyciężyła z wojskami hitlerowskimi w bitwie nad Drawą. W sierpniu doszło do wznowienia stosunków dyplomatycznych ze Związkiem Radzieckim. W 1947 skazano na śmierć przywódcę partii chłopskiej Petkowa pod zarzutem zorganizowania zamachu stanu i nie było już przeszkód by rządzić komunistom. Uchwalono też konstytucje wg modelu radzieckiego. Dla Polaków i Niemców dzień rozpoczęcia wojny to oczywiście 1 września 1939r, a symbolem jej zakończenia sztandar biało czerwony zatknięty nad Reichstagiem w maju 1945r, dla ZSRR to jest 21 czerwca 1941r, bo 17 września nie jest uznawany jako działania wojenne przeciwko Polsce, ale jaki symbol będzie dla Bułgarii której dopiero ZSRR wypowiedział wojnę we wrześniu 1944r i już praktycznie był prawie jej koniec. Stalin z doradcami wymyślił nowy symbol, który wbił się w pamięć wszystkim w krajach demokracji ludowej. Symbol zastąpiła postać Grigorija Dimitrowa, który w 1933 r. na procesie podpalaczy Reichstagu stawił czoła Göringowi, a w 1945 r. wracał do Bułgarii z Moskwy jako działacz Kominternu i dowód, że Bułgaria od początku była z ZSRR po właściwej stronie. Niestety następną przeszkodą w ugruntowaniu rządów komunistów okazała się sama osoba Dymitrowa, któremu zachciało się rozwoju państwa wg modelu jugosłowiańskiego. Dymitrowa usunięto ze stanowisk partyjnych i odesłano do Moskwy gdzie zaraz zmarł.
Jako ciekawostkę z lat znacznie późniejszych należy wymienić dwie bardzo interesujące ,że jeden z bułgarskich sekretarzy partii komunistycznej Teodor Żiwkow bardzo zabiegał by Bułgarię połączyć z ZSRR i druga że w/w car-dzieciak w 1996r przyjechał po raz pierwszy do Bułgarii po 50 latach, a w 2001 r dowodzona przez niego partia wygrała wybory i objął on urząd premiera. Tym samym Symeon jest jedynym monarchą na świecie, któremu drogą demokratyczną udało się odzyskać władzę w republice i nigdy z tytułu monarszego nie zrezygnował. Ożeniony z hiszpańska arystokratka ma 5 dzieci i 11 wnuków wszyscy potencjalni następcy do bułgarskiego tronu jeśli będzie taka wola jego ludu.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Wto 22:43, 12 Paź 2010    Temat postu:

Koledzy Stalina ukrywają mord Katyński

Rok 1959. Stalina już nie ma a Nikita Chruszczow, który kiedyś studiował z żoną Stalina /Nadieżdą Aliłujewą/ i temu zawdzięcza swoją błyskawiczną karierę, teraz rządzi jako premier i sekretarz generalny KC KPZR /Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego/. Chruszczow ze spółką po wykończeniu Berii prawej ręki Stalina i ujawnieniu prawdy o kulcie Stalinie, w 1958r awansował na szefa KGB - przewodniczącego Komsomołu Aleksandra Szelepina. Przyjeżdżał wielokrotnie do Polski i spotyka się z najwyższymi urzędnikami państwa od czasu zakończenia wojny i ciągle ukrywa szczegóły mordu katyńskiego. Jakoś tą wstydliwą sprawę trzeba rozwiązać , czy dalej ukrywać prawdę przed światem. Stąd zleca swojemu szefowi KGB w ramach spraw ściśle tajnych wykonanie raportu o stanie dokumentów ”katyńskich” i otrzymuje odpowiedź:

Notatka szefa KGB ZSRR A.Szelepina dla N.Chruszczowa (9 marca 1959r)
Do Tow. Chruszczowa N.S

W Komitecie Bezpieczeństwa Państwowego przy Radzie Ministrów ZSRR od 1940 roku przechowywane są akta ewidencyjne i inne materiały dotyczące rozstrzelanych w tymże roku jeńców i internowanych oficerów, żandarmów, policjantów, osadników, obszarników itp. Osób z byłej burżuazyjnej Polski.W sumie na podstawie decyzji specjalnej trójki NKWD ZSRR rozstrzelano 21.857 osób , z czego: w Lesie Katyńskim(Obwód Smoleński) 4.421 osób, w obozie Starobielskim w pobliżu Charkowa, 3.820 osób w obozie Ostaszkowskim (obwód Kaliński), 6.311 osób i 7.305 osób było rozstrzelanych w innych obozach i więzieniach Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi. Cała operacja likwidacji wymienionych osób przeprowadzona została na podstawie decyzji KC KPZR z 5 marca 1940roku. Cała operacja likwidacji wymienionych osób przeprowadzona została na podstawie decyzji KC KPZR z 5 marca 1940 roku. Wszyscy oni osądzeni zostali na najwyższy wymiar kary na podstawie akt ewidencyjnych zaprowadzonych dla nich jako jeńców wojennych i internowanych w 1939roku. Od momentu przeprowadzenia wymienionej operacji tj od 1940 roku, żadnych informacji związanych z ta sprawą nikomu nie udzielono i wszystkie akta w liczbie 21.857 przechowywane SA w opieczętowanym pomieszczeniu. Z punktu widzenia Organów sowieckich wszystkie te akta nie przedstawiają ani operacyjnej ani historycznej wartości. Wątpliwe jest, by mogły one przedstawiać rzeczywista wartośc dla naszych polskich przyjaciół. Przeciwnie nawet, jakakolwiek nieprzewidziana niedyskrecja może doprowadzić do zdekonspirowania przeprowadzonej operacji ze wszystkimi niepożądanymi dla naszego państwa następstwami. Tym bardziej, że w stosunku do rozstrzelanych w Lesie Katyńskim funkcjonuje wersja, potwierdzona przeprowadzonym z inicjatywy Organów Władzy Sowieckiej w 1944roku śledztwem Komisji nazywającej się: „Komisja specjalna powołana dla ustalenia i zbadania okoliczności rozstrzelania w Lesie Katyńskim przez niemiecko-faszystowskich okupantów jeńców wojennych-polskich oficerów.”
Zgodnie z konkluzjami tej komisji, wszyscy zlikwidowani tam Polacy uznani zostali za zlikwidowanych przez niemieckich okupantów. Materiały śledztwa były w tym okresie szeroko komentowane w prasie sowieckiej i zagranicznej. Konkluzje komisji trwale zapadły w świadomości międzynarodowej społeczności.
W związku z wyżej powiedzianym wydaje sie celowe zniszczenie wszystkich akt ewidencyjnych dotyczących osób rozstrzelanych w 1940 roku w ramach wymienionych operacji.
Dla odpowiedzi na potencjalne pytania po linii KC KPZR bądź Rządu Sowieckiego można pozostawić protokoły posiedzeń trójki NKWD ZSRR, która osadziła wymienione osoby na karę rozstrzelania i akta dotyczące wykonania decyzji trójki. Objętość tych dokumentów jest niewielka i przechować je można w specjalnej teczce.

Aż ciężko uwierzyć, że jest taki dokument w którym są wszystkie punkty całej sprawy „katyńskiej”
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Pią 22:43, 22 Paź 2010    Temat postu:

Stalinowskie szkoły polskiej bezpieki

Kiedy już zrealizowano pakt Mołotow –Ribbentrop ,władze sowieckie zaczęły realizować swoją politykę, mającą również na celu formowanie kadr administracyjnych i aparatu bezpieczeństwa nad opanowanym terytorium części II Rzeczpospolitej. Przyszłe władze miały rekrutować się głównie z byłych obywateli polskich będących zwolennikami komunizmu bądź obywateli sowieckich polskiego pochodzenia lecz zadomowionych już w tamtym ustroju a także wyselekcjonowani Żydzi, Ukraińcy i Białorusini.
Doboru kandydatów dokonywano dość skrupulatnie oceniając zasługi w utrwalaniu komunizmu. Tak zebraną ekipę składającą się z około 200 osób skierowano we wrześniu 1940r do Smoleńska jako batalion NKWD pod nazwą „Aleksandrowskaja Szkoła”. Kurs ten polegał na przeszkoleniu głównie z zagadnień wojskowych, politycznych i wywiadowczych przeprowadzonych pod kierownictwem doświadczonej kadry składającej się z oficerów NKWD pod dowództwem ppł. Strielcowa, późniejszego członka komisji represyjnej likwidującego oddziały AK na Lubelszczyźnie
Kurs zakończono w marcu 1941r. Podobne kursy doszkalające wyższego szczebla odbywały się również w Sokołowskiej Płoszczadce blisko Moskwy gdzie formowano grupy sabotażowo-dywersyjne na zapleczu frontu i w Gorki , gdzie kierowano najbardziej zdolnych do pracy politycznej i operacyjnej. Jeszcze przed wojną niemiecko-sowiecką niektórzy z sekcji polskiej byli kierowani do Polski w ramach zajęć praktycznych do rozpracowywania struktur polskich organizacji niepodległościowych. Niestety wybuch wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941r przerwał dalsze szkolenie tego typu kadr.

Ale czujny Stalin już po zwycięstwach wojsk sowieckich na frontach ZSRR przeformował zadania i z utworzonych oddziałów wojskowych 1 Dywizji Piechoty - „ kościuszkowców” i Armii Czerwonej zdołał z pomocą Stanisława Raczkiewicza późniejszego ministra bezpieki ponownie wyselekcjonować zasłużonych kandydatów o podobnych przekonaniach politycznych do przeszkolenia oraz ocalałych z poprzednich kursów - tym razem po linii zadań do aparatu bezpieczeństwa publicznego. Najpierw 18 października 1943r stworzono Samodzielny Batalion Szturmowy przekształcony wkrótce w Polski Samodzielny Batalion Specjalny a specjalnie wyselekcjonowani wg bardzo ostrych kryteriów zwłaszcza lojalności wobec ZSRR zostali skierowani do następnego etapu szkolenia w Kujbyszewie. Te 217 osób po wielu badaniach ich przez NKWD rozpoczęło kurs w kwietniu 1944r.Program nauczania to historia WKP(b) czyli partii komunistycznej, historia polskiego ruchu robotniczego, literatura sowiecka, zagadnienia wojskowe (musztra, nauka o broni, szkolenie ogniowe, topografia), i oczywiście tematyka zawodowa czyli metody pracy wywiadu, kontrwywiadu, techniki operacyjne i śledcze oraz podstawy kryminalistyki . W lipcu 1944r pierwsi absolwenci po 3-miesięcznych „studiach” otrzymywali zaświadczenia o przydatności do pracy operacyjnej. A nowo mianowany kierownik resortu bezpieczeństwa później minister kierował wyszkolonych do obejmowania stanowisk kierowniczych na urzędy w centrali resortu bezpieczeństwa oraz na jednostki w terenie czyli obejmowanie szefostwa w powiatach i województwach. Występujące dalej braki kadrowe swoich ludzi spowodowały, że już w październiku 1944r rozpoczął się następny kurs tym razem już prawie 6-miesięczny, a niebawem powstały 3 szkoły oficerskie na potrzeby Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Absolwenci tych „uczelni” rządzili w centrali ,województwie czy powiecie niekiedy do końca lat 70-tych a byli niejednokrotnie podlegli i kontrolowani przez doradców sowieckich, którzy z reguły rządzili w danym rejonie obserwując poczynania polskich kolesiów.

Tak naprawdę to społeczeństwo było raczej początkowo zadowolone z wyzwoleńców co wcale nie znaczy ,że komuniści byli popierani. Bezpieka więc nie mając zbytnio do swojej pracy kandydatów zatrudniała wszelkiej maści męty społeczne, kryminalistów, szumowiny, analfabetów. Pijaństwo i złodziejstwo, rozboje to nieodłączna część ich zasług. Takim poziomem pozostałych kadr nawet doradcy sowieccy byli zaskoczeni. Wartość bojowa była wielokrotnie żadna, bo byli ciągle rozbijani przez zorganizowanych leśnych partyzantów niepodległościowych. Nawet Beria szef sowieckiej bezpieki dostał meldunek o treści: „organy bezpieczeństwa w Polsce są w znacznym stopniu zaśmiecone zdrajcami ,członkami organizacji podziemnych, łapówkarzami, maruderami i innymi elementami przestępczymi”

Częstokroć tych przeszkolonych nazywano „kujbyszewiacy” i stanowili przeważająca część kadry PRL-u. Ci tak wykształceni oficerowie bezpieki dali się poznać jako bezwzględni ludzie aparatu represji pod dyktando i polecenie władz sowieckich na obywatelach państwa polskiego, zwłaszcza na likwidacji podziemia niepodległościowego, AK, walki z kościołem poprzez sieci więzień i katowni, gdzie zginęły setki tysięcy polskich patriotów. Cały aparat w latach stalinizmu był najbardziej znienawidzony przez społeczeństwo polskie.
W Polsce w 1953r ,kiedy zniknął Stalin z grona żyjących aparat bezpieczeństwa był bardzo rozwinięty posiadał bowiem 53 tys. pracowników i 120 tys. agentów i informatorów.
Udało się stworzyć w Polsce stalinowskiego potwora - strasznego i znienawidzonego, który po październiku 1956r zniknął w takiej formie pozostały jednak dalej szkodliwe niedobitki usiłujące dalej kontynuować dzieło generalissimusa.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Wto 22:57, 02 Lis 2010    Temat postu:


Stalin okupował Iran

Zdarzyło się w sierpniu 1941r kiedy to premier Wlk. Brytanii Churchil i Stalin byli w sobie prawie zakochani ,w każdym bądź razie bardzo współpracowali ze sobą na niwie wojskowej . Stalin zwrócił uwagę nie tylko na front zachodni kiedy to Hitler dobierał się po kolei do terenów ZSRR prąc na Moskwę ale również na front dalekowschodni i Iran – Persją zwany. Obaj przywódcy doszli do wniosku że Iran bardzo im przeszkadza. Wielkiej Brytanii stanowił niby „utrudnienie w komunikacji” ze swoimi koloniami na Bliskim Wschodzie oraz ogólnie obawy że sympatie prohitlerowskie szacha Rezy Pahlaviego mogą zamienić się w opanowanie przez hitlerowców lub im sprzyjającym - roponośnych terenów. A jaki dać powód rozpoczęcia działań wojennych przeciw Iranowi? Tu podpowiedź Stalina pomogła. Po prostu wręczono notę o między in. wydanie niemieckich agentów. Ponieważ odpowiedź była spodziewanie niezadawalająca, ogłoszono pogotowie bojowe w brytyjskich jednostkach wojskowych i sowieckim Froncie Zakaukaskim. Armia irańska była bardzo dobrze wyposażona i górowała nad siłami brytyjskimi zwłaszcza w broni pancernej. Zapobiegliwy szach zakupił przed wojną najnowsze nowoczesne czołgi i samochody pancerne w znanej z nowoczesnej broni w tamtym czasie - Czechosłowacji . Siły na lądzie sojuszników były prawie równe irańskim, ale przewaga w siłach marynarki wojennej i lotnictwie była miażdżąca na korzyść sojuszników.
25 sierpnia 1941r rozpoczęły sie działania oczywiście bez wypowiedzenia wojny. Błyskawiczna akcja wojsk brytyjskich to zniszczenie irańskich sił marynarki wojennej i lotnictwa. Żołnierze szacha okazali się słabo wyszkoleni i już 28 sierpnia szach nakazał wstrzymanie ognia a za kilka dni już spotkały się oddziały sowieckie i brytyjskie opanowując cały Iran. Straty w żołnierzach po obu stronach to kilkudziesięciu zabitych po stronie sojuszników i ok. 1000 po stronie Iranu. Stalinowskie źródła na temat tej wojny są dosłownie nikłe. Prawdopodobnie na skutek zbrodniczego nalotu 25 sierpnia 1941r lotnictwa Armii Czerwonej na miasto Maku przez co zginęło kilka setek bezbronnych cywilów. Szach abdykował na rzecz syna i wyjechał z kraju.
Jak wojska polskie wraz z częścią ludności cywilnej nazwane umownie „Armią gen. Andersa” opuszczały ZSRR to wcale jeszcze nie były bezpieczne przed kontrolą NKWD będących na okupowanej ziemi irańskiej.
Kiedy II wojna światowa sie zakończyła Stalin tradycyjnie zakochany w okupowaniu różnych krajów jakoś nie kwapił się do opuszczenia Iranu. Swoim zaborczym zwyczajem ustanowił dwa marionetkowe państwa komunistyczne – tak na wszelki wypadek sądząc, że może coś z tego Iranu jednak uszczknie. W 1945r powstały Kurdyjska Republika Ludowa /inaczej Republika Mahabad czy Republika Kurdystanu/ oraz Ludowa Republika Azerbejdżanu. Żywot republik był krótki ,Persowie nie przepadali za nimi. Poza naciskiem aliantów ,że należy opuścić Iran doszło w 1946r do krwawych zamieszek w wyniku których przywódca kurdyjski uciekł z 500 żołnierzami do ZSRR a prezydenta drugiej republiki powieszono i oczywiście okupanci opuścili Iran.
Ta miłość do ZSRR teraz Rosji trwa nadal, są oni uznani jako „państwo szatana”. W rewanżu Rosja w konflikcie w 1980r między Irakiem a Iranem o bogaty w ropę Chuzestan pomagała oczywiście bardzo szczodrze/10mld kredytów/ Saddamowi Husseinowi finansowo i militarnie. Wtedy to stosowano na większą skalę gazy bojowe: iperyt i tabun oraz broń chemiczną a po obu frontach zginęło ponad milion ludzi.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Śro 13:33, 10 Lis 2010    Temat postu:

Katiusze – organy Stalina

Początki strasznej wówczas broni biorą się najpierw z produkcji wielozadaniowych samochodów ciężarowych typu ZiS-6 o ładowności 2,5t i 4,0t produkowany w latach 1933-1941r w Tuflowym Lesie koło Moskwy, których podwozia stanowiły wyrzutnie czyli w sumie samobieżne przenośne wyrzutnie rakietowe

[link widoczny dla zalogowanych]

Fabryka ta powstała jeszcze w carskiej Rosji budowana przez Włochów w 1916r, przeznaczona do budowy ciężarówek rolniczych. W czasie Rewolucji Październikowej produkowano tu silniki, a od 1924r na wzór FIAT-a 1,5t ciężarówki. Fabrykę rozbudowano i zmieniono nazwę na Zakłady imienia Stalina /ZiS/ a potem po wybuchu wojny radziecko-niemieckiej w 1941r przeniesione do Uljanowska i zaczęto produkować inne coraz nowsze modele. Ciekawostka z tamtego okresu to, że po śmierci Stalina i po słynnym XX zjeździe zakład zmienił nazwę wraz z nazwami produkowanych samochodów na ZiL, jednakże nie L- to literka od Lenina a od pierwszego w fabryce wykwalifikowanego ślusarza i dyrektora Lichaczewa.
Prace nad katiuszami były prowadzone w zasadzie od 1929r z różnym skutkiem na początku z próbą zastosowania ich w lotnictwie a potem od 1938r na podwoziu ciężarówki. W marcu 1941 odbyły się próby na poligonie a tuż po wybuchu wojny radziecko-niemieckiej zaczęto ich masową produkcję. Oddział kapitana Frołowa użył katiusz po raz pierwszy 14 lipca 1941r pod Orszą. Przy niemieckiej próbie pragnących za wszelka cenę zdobyć dane o nowej broni w/w zginął z innymi w październiku 1941r. w zasadzce wysadziwszy wyrzutnię. Na rozkaz Stalina bardzo pieszczącego zwycięskie katiusze, wszędzie gdzie je stosowano byli przenoszeni służbowo specjalni oficerowie polityczni nadzorujący całą obsługę i dowództwo pod względem przydatności dla ojczyzny i wierności komunistycznej partii.
Ta broń działająca na zasadzie typowej rakiety sprawiała niesamowite świetlne ogłuszające i ryczące efekty. Skuteczność nie była domeną tej broni w sensie olbrzymich szkód za to efekt jako ogień niszczący dla Niemców wówczas był psychologicznie porażający.Nie na darmo uciekający żołnierze hitlerowscy nazwali je Stalin Orgel /organami Stalina/. Z pewnością dalsze zalety to możność produkowania pocisków w prymitywnych warunkach i bardzo tanio Podstawową wadą był nie duży zasięg w granicach od 3 - 5km i na końcu wojny 11km w zależności od stosowanych pocisków czyli rodzaju kalibru a były to przeważnie rakiety82mm i 132mm oraz te same ale z głowicami nadkalibrowymi zmniejszające donośność ale zwiększające celność. Były też przeróżne kombinacje konstrukcyjne w/w pocisków łącznie z zawartością materiału wybuchowego, zawartości paliwa. Po odpaleniu nawały pocisków w krótkim czasie trzeba było zmieniać pozycje by nie być namierzonym przez artylerię przeciwnika bardziej skuteczną w przypadku pojedynczych katiusz. W przypadku większych oddziałów katiusz była osłona swojej klasycznej artylerii. Początkowo celność była nieskuteczna ale gdy katiusze trafiły w jakiś rejon np. wielkości boiska to można było się spodziewać niesamowitego zniszczenia./ w zależności od rodzaju pocisku zapalające, burzące /z termitem/, odłamkowe, chemiczne Później w ramach poprawienia celności stosowano stabilizację pocisku poprzez stosowanie lotek, stateczników i stosując ruch obrotowy poprzez nawiercanie otworów dla odchodzenia gazów lub inne rozwiązania np. zmiana profilu dysz czy rodzaj paliwa . No i podstawowa wada to długie ręczne przeładowania wyrzutni. Często szafowano terminem salwa katiusz, co to właściwie jest? Odpowiedź jest w zasadzie prosta wynikająca z definicji katiuszy – jest to działo rakietowe początkowo o kalibrze 82mm i 132mm było przeznaczone do prowadzenia ognia salwami. Np. dywizjon wyrzutni M-30 to 96 wyrzutni x 4 pociski w ciągu 1 minuty szła salwa 384 szt pocisków kaliber 300 pod odpowiednim kątem „szła” na pozycje wroga. Albo salwa 576 pocisków 132mm z 36-tu wyrzutni 16-prowadnicowych odpalonych w ciągu 5-7 sek powodowała np. leje 1,5m głębokości, średnicy 5m + odłamki na 300m , jeśli nie powodowała wyeliminowania z walki wroga to za 4-5 min szła następna salwa i następna… aż do Berlina. Niemcy również mieli podobną broń jednakże na zdecydowanie mniejszą skalę i nie o takiej masowej produkcji. Wywiady po obu stronach frontu wzajemnie wykradały sobie poszczególne egzemplarze i dokonywały szeregu zmian w swoich broniach już rakietowych.

Kliknij!To ich straszna skuteczność

Katiusze przez swoją masowość i skuteczność w zasadzie zmieniły losy wojny, a nawet dokonały zmian w wojskowości , bowiem rozpoczął się proces zastępowania artylerii lufowej przez rakietową.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Sob 0:34, 27 Lis 2010    Temat postu:

Stalin walczy o radziecki Bornholm

Co by tu jeszcze zagarnąć, co nie było przekonywujące w żadnych umowach myślał Stalin. Polska wraz z nowymi planowanymi granicami już było okupowana , północne Niemcy też , Bałtyk opanowany wraz ze wszystkimi wyspami z wyjątkiem państw neutralnych. Ooo! A może Bornholm, ta wyspa prawie o 600km2 powierzchni, doskonale centralnie idealnie położona do kontroli wpływających i wypływających statków i okrętów rejonu całego Bałtyku. Wysokie skaliste klify ponad 80m stanowią doskonały punkt obserwacyjny .Więc zajęcie wyspy opłacałoby sie, zwłaszcza że zaplecze żywnościowe było na wyspie i szybka wąskotorowa kolej do zaopatrzenia wojskowych placówek. W dodatku wyspa leżała na wschód od linii demarkacyjnej i były tu jednostki wojskowe ewakuowane z Kurlandii.
W 1940 na tym ważnym punkcie strategicznym wylądowały wojska hitlerowskie i wybudowano fortyfikacje dla dużych dział artylerii nadbrzeżnej a także bazę dla okrętów podwodnych i innych jednostek floty wojennej. Stąd tez wyruszały na podbój U-booty w kierunku Oceanu Atlantyckiego. Ten punkt strategiczny znacznie uzbrojono jeszcze w 8 baterii dalekosiężnej artylerii nadbrzeżnej oraz stacje radiolokacyjne do wykrywania obecności jednostek pływających i lotnictwa. Przypuszcza się że znajdowały sie tu także punkty obserwacyjne wystrzeliwanych z Peenemunde rakiet typu V1 i V2. Tu właśnie sfotografowano po raz pierwszy testową rakietę V1, której fotka dostała sie Brytyjczykom. Wreszcie ustalono że garnizon niemiecki miał być poddany wojskom brytyjskim a tymczasem oddziały Armii Czerwonej zaczęły skutecznie zajmować całą wyspę. Wobec niespodziewanego ataku Armii Czerwonej Niemcy podjęli próbę oporu ale natychmiast lotnictwo sowieckie zbombardowało profilaktycznie 7 i 8 maja 1945r dwa miasta niszcząc całkowicie ok. 800 domów. Dowódca garnizonu nie miał wyjścia i skapitulował przed 10 tys żołnierzy Armia Czerwoną, którzy już zatopili wiele właśnie jednostek pływających oraz wzięli do niewoli niemieckich jeńców i uciekinierów z republik bałtyckichI tym sposobem przyczółek przyszłej ewentualnie bazy sowieckiej już się prawie stał faktem. To właśnie zamysł Stalina by ustanowić tu bazę wojskową a Bornholm ze względów strategicznych oczywiście włączyć do ZSRR. Rosjanie okupowali Bornholm przez cały rok do kwietnia 1946roku. Gdy mocarstwa zachodnie zagwarantowały Stalinowi swobodny dostęp do cieśnin dla floty radzieckiej Stalin odstąpił od swojego zaborczego pomysłu. I nie udało sie Stalinowi utworzenie sowieckiej wyspy ku radości bornholmczyków zaniepokojonych o przyszłość wyspy. Po ewakuacji swoich wojsk z Bornholmu, Sowieci stali na stanowisku, że "stacjonowanie" obcych wojsk "na Bornholmie, będą uważane za deklarację wojny przeciwko Związkowi Radzieckiemu, a Dania powinna zachować wojsko na to przez cały czas do jej ochrony z tych zagranicznych agresji ".
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Sob 13:24, 27 Lis 2010    Temat postu:

Plan Marschalla w stalinowskiej Polsce

Po II wojnie światowej Stany Zjednoczone postanowiły pomóc zniszczonej Europie w postaci dostarczania surowców mineralnych, produktów żywnościowych, kredytów i innych dóbr inwestycyjnych.
Marshall to amerykański generał George Marshall (1980-1959) szef sztabu wojsk lądowych w czasie II wojny światowej, sekretarz stanu w ekipie prezydenta USA Harry Trumana. Ten pomocny plan został przedstawiony w ogólnym zarysie na uczelni Uniwersytetu Harvarda, w czasie przemówienia tegoż generała. Później w 1953r w uznaniu zasług w stworzeniu „planu MarshalIa” otrzymał on Pokojową Nagrodę Nobla. I rzeczywiście w latach 1948-1951 w ramach tego planu brało udział 16 państw europejskich niestety bez Polski, Finlandii i innych państw które nie wyraziły zgody w udziale w tym ” imperialistycznym spisku”, programie pod naciskiem podejrzliwego albo nieugiętego Stalina. Podejrzliwy Stalin miał w tym cel, po pierwsze nie chciał spełnić warunku w otrzymaniu pomocy. by udostępnić bezwględny wymóg czyli dane o gospodarce, po drugie nie mógł się dogadać z aliantami na temat przyszłej koncepcji Niemiec. Jego plany względem Niemiec były nie do przyjęcia przez Stany Zjednoczone i pozostałych aliantów. Po trzecie powoli czuło się już zamrożenie przyjaźni i następował powolny proces zimnej wojny.
Wszelkie negocjacje często odbywane w różnych miejscach niestety nie powiodły się choć blisko było by Niemcy przekształcić w kraj rolniczy, pozbawiając go 1500 fabryk a poziom życia miał optować w granicach 1932r.
Polska miała utrzymać wielką pomoc z w/w planu jednakże Stalin zdołał wpłynąć na premiera Cyrankiewicza obficie go nagradzając pięcioletnim porozumieniem handlowym, odpowiednio dużym kredytem w wysokości 0,45mld $ i 0,2 mln ton ziarna, ciężkiego sprzętu i fabryk , ponoć między in. Hutę im Lenina i Warszawskie FSO z bezpłatną licencją Pobiedy M-20 w miejsce wynegocjowanej już wcześniej linii włoskiego Fiata 1400.
USA w ramach planu Marshalla przekazała 133.5mld$ krajom Europy. Natomiast dla usankcjonowania wojskowej obecności USA i obrony krajów europejskich przed zakusami ZSRR powstał w 1949r pakt NATO.

UNRRA
skrót United Nations Relief and Rehabilitation Administration - Administracja Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy i Odbudowy.
W 1943r utworzono organizacje w skrócie UNRRA, która pomagała krajom dotkniętych wojną. Były to 32 kraje które wpłacały 1% swojego dochodu oraz bogatsze państwa jak np. USA(70% pomocy) czy Wlk Brytania wpłacające dobrowolne kwoty Największą pomoc z Europy otrzymała Polska, z Azji – Chiny. Polska zdołała uzyskać pomoc od UNRR-y w wysokości ok. 0,5 mld $, wyposażenie kompletne dla 23 szpitali po 1000 łóżek każdy, wprowadzono używanie DDT co przyczyniło się do opanowania epidemii duru brzusznego, leki, żywność, 0,35 tys mln ton zbóż siewnych, tysiące drobiu i ponad sto tysięcy jaj wylęgowych. A także parowozy, wagony ,samochody ciężarowe, kutry rybacki , ciągniki. W ramach rewanżu Polska wysyłała węgiel do Jugosławii i Austrii, a także wpłaciła 10mln złotych na rzecz organizacji. UNRRA w 1945r weszła w skład ONZ, a w 1947 tą organizacje rozwiązano. Jeszcze 20 lat po wojnie w niektórych polskich jednostkach wojskowych korzystano ze starych owoców tej organizacji – np. tłuszcze. Ciocia Unra to pieszczotliwa polska nazwa tej organizacji.
Istnieją przypuszczenia zawarte w literaturze, że część tej polskiej pomocy przekazano dalej na wschód oficjalnie i nieoficjalnie.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Nie 13:42, 05 Gru 2010    Temat postu:

Austria - niespełniony sen Stalina
Najgłośniejszy Anschluss czyli wchłonięcie Austrii w teren hitlerowskiej Rzeszy po nieudanej próbie w 1934r, nastąpił w 1938, łamiąc opór dotychczasowego rządu ,wkroczono do Austrii 12 marca 1938r i już 13 marca oficjalnie Austria była w granicach Wielkich Niemiec i co ciekawe zostało to poparte w referendum decyzja 99,73% jego mieszkańców.
O sprawach austriackich koalicja przyszłych zwycięskich państw na razie dwóch Wlk Brytanii i USA zaczęła już decydować bardzo wcześnie. W Deklaracji z Casablanki gdzie odbyło się spotkanie Churchill`a i Roosvelta 14-24 stycznia 1943r stwierdzono między in. ,że trzeba odbudować państwo austriackie, a narodowi austriackiemu oświadczono, że na skutek udziału w wojnie po stronie Niemiec nie będzie mógł on uniknąć poniesienia odpowiedzialności, a jego ewentualny wkład w wyzwolenie się spod panowania hitlerowskiego zostanie wzięty pod uwagę przez sojuszników po zwycięstwie koalicji z dodatkiem że „anschluss” był nielegalny. Do stycznia 1943r optymista Hitler liczył, że połączy siły z USA i opanuje cały świat. Stalin też jeszcze nie wiedział jak potoczą się losy ZSRR. I właśnie Deklaracja zawarta w Casablance i spotkanie w Quebecku 11-24 kwiecień 1943 wymogła niejako na Stalinie przyłączenie się do koalicji antyhitlerowskiej i tzw Wielkiej Trójki. Na przełomie października i listopada 1943r na przygotowawczym spotkaniu ministrów spraw zagranicznych w w Moskwie z udziałem Wiaczesława Mołotowa - ZSRR, Cordella Hulla - USA i Anthony Edena - Wielkiej Brytanii już uwzględniono taki punkt o Austrii do przyszłych decydujących rozmów trzech wielkich mocarstw w Teheranie. Z kolei w Jałcie 4-11 lutego 1945 roku Wielka Trójka zaproponowała podział na strefy okupacyjne między In Austrii i Wiednia. Austria w wyniku klęski Niemiec została zajęta w kwietniu 1945 roku przez wojska radzieckie. Ostateczną decyzję w sprawie Austrii podjęto 4 lipca 1945 kiedy podpisano porozumienie o utworzeniu stref kontroli nad całym terytorium austriackim oraz w Poczdamie na konferencji zwycięskich mocarstw 17 lipiec – 2 sierpień 1945r. Zdecydowano o podzieleniu podobnie jak Niemcy i Berlin – Austrię i Wiedeń na strefy okupacyjne. Ustalono, że strefa amerykańska będzie obejmować : Górną Austrię na południe od Dunaju, Salzburg i Salzkammergut, brytyjska – Karyntię, wschodni Tyrol, Styrię; francuska – północny Tyrol, Vorarlberg i radziecka – Burgenland, Dolną Austrię, Górną Austrię na północ od Dunaju.
[link widoczny dla zalogowanych]
Bardzo ciężko szło oddawanie pozostałym aliantom ziem austriackich zajętych przez Rosjan. 11 września 1945 powstała Aliancka Komisja ds. Austrii, będąca zarazem organem doradczym przy rządzie prezydenta i kanclerza Karla Rennera. W skład jej wchodziło czterech generałów czterech mocarstw: amerykański generał Mark Wayne Clark, radziecki marszałek Iwan Koniew, brytyjski gen. Richard McCreery i francuski gen. Marie Emile Béthouart. Całą Austrie zamieszkiwało 7 mln osób i między In przeprowadzono cały proces denazyfikacji i szereg innych koniecznych pociągnięć.
10 lutego 1947r podpisano w Paryżu układ pokojowy pomiędzy byłymi sojusznikami Hitlera a aliantami na mocy którego Austria musiała powrócić do granic z 1937r, kraj Sudetów wrócił do Czechosłowacji, Słowenia wróciła wówczas do Jugosławii , oczywiście podzielono Austrie na 4 strefy okupacyjne, obiecano suwerenność od 1955r, zdecydowano, że mają być wolne wybory parlamentarne i ma nastąpić delegalizacja partii nazistowskich i faszystowskich.
Stalin mając olbrzymią przewagę wojskową w Europie tuż po wojnie, wzbraniał się od jakichkolwiek podziałów Niemiec czy Austrii. Do tego jeszcze całkowicie okupował niektóre tereny Niemiec, Berlina ,Austrii czy Wiednia. Przebiegły Stalin szybko więc usiłował zaprowadzić ustrój polityczny wzorowany na najlepszym własnym oczywiście jak wszędzie zakładając komunistyczną partię na zajmowanym przez siebie i innych koalicjantów terenie . A sprawdzeni działacze tej partii opanowali administrację lokalną i przy pomocy radzieckich specjalistów od spraw bezpieczeństwa przystąpili do rozprawy z potencjalnymi przeciwnikami politycznymi. Jednocześnie nowe władze upaństwowiły przemysł i odebrały majątki ziemskie tak zwanej klasie wyzyskiwaczy, z których większość została wywieziona z miejsca na Syberię. Niestety żadne zabiegi w wygraniu wyborów przez komunistyczną partie nie sprawdziły się. Największy jej sukces to uzyskanie poniżej 10% poparcia w wyborach. Austriacy nie dali się nabrać na partię popieraną przez radzieckiego czasowego okupanta i uniknęli losu komunistycznej republiki będącej w strefie wpływów ZSRR
Austriackie partie: Socjalistyczna Partia Austrii (SPÖ) i, Austriacką Partią Ludową (ÖVP) rządziły krajem przez 21 lat i nie pozwoliły na wtrącanie się zbytnie Stalinowi zachowując model demokratyczny koncentrując się na odbudowie ekonomicznej kraju, poprawie warunków bytu mieszkańców oraz odzyskaniu niezależności politycznej na arenie międzynarodowej. Przeprowadzono liczne reformy społeczne i przeprowadzono nacjonalizację niektórych przedsiębiorstw. Tylko raz Komunistyczna Partia Austrii była wybrana w koalicji do rządzenia krajem (1945-1949), niestety na skutek protestu - przystąpienie Austrii do Planu Marschalla zrezygnowała z koalicji.
15 maja 1955 został podpisany Traktat odzyskania suwerenności przez ministrów spraw zagranicznych ZSRR, Wielkiej Brytanii, USA, Francji i Austrii. 10 czerwca Sekretarz Stanu USA A.Dulles ogłasza ,że pomimo prowadzonych rozmów od 1947r ZSRR prowadziła na zajętym terytorium Austrii gospodarkę rabunkową. 19 października 1955r Armia Radziecka wycofała się z terytorium kraju, a 26 października 1955 ogłoszono neutralność Austrii .
W dalszym ciągu niezrozumiałe jest zajęte stanowisko ZSRR z pewnością wcześniej ustalane ze Stalinem dlaczego wyjątkowo łatwo ustąpili z terenu Austrii. Domysłów jest wiele i nie są skonkretyzowane i raczej utajnione , aczkolwiek prawdopodobne między In. pisze się ,żę
- zapewnienie Stalinowi , że za zrzeczenie się z austriackiej okupacji, Austria otrzyma wieczną neutralność, a tym samym wolna rękę w NRD i nie będzie zjednoczenia Niemiec przez minimum 50 lat.
– wg A.Dullesa przyjęcie NRF do NATO
- za zrzeczenie się z austriackiej okupacji zaakceptowano ziemie Odzyskane w Polsce i zagarnięcie obszaru kaliningradzkiego przez ZSRR.
- czyzby uznano że Austria jest nie do wyleczenia i zaakceptowania modelu radzieckiego.
- ZSRR dał chociaż jeden przykład na demokrację
- za wycofanie się z Austrii, ZSRR miało otrzymać ogromną kontrybucję: 150mlnUSD (płatne 25mlnUSD/rok) i 1mln ton ropy/rok /brak dowodów/
- ZSRR w tamtym czasie dążyło do utworzenia pasa państw neutralnych: od Jugosławii nad Adriatykiem do Szwecji na północy.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Wto 20:02, 07 Gru 2010    Temat postu:

Grochowa pomoc Stalina w WIEDNIU

. W marcu 1938 roku Adolf Hitler urodzony w Górnej Austrii został entuzjastycznie przyjmowany w Wiedniu przez tłumy wielbicieli, a w słynnym przemówieniu na Heldenplatz wyraził zadowolenie z przyłączenia swojej ojczyzny do Rzeszy . Prawda o ukrytym antysemityzmie Austriaków padła na podatny grunt zgodny z polityką antyżydowską Hitlera. Żydzi byli tu z miejsca prześladowani , byli nie dość, że przedmiotem przemocy przez państwo to jeszcze byli atakowani przez austriackich antysemitów ze skłonnościami sadyzmu. W kryształową noc 9 listopada 1938 r., synagogi i miejsca żydowskiego życia społecznego zostały zniszczone. W krótkim czasie wielu Austriaków wzbogaciło się przejmując majątki pożydowskie i wielu z nich zasiliło zbrodnicze siły nazistów. Utworzony w sierpniu 1938r KZ Oberlanzendorf Wien (Centralny Urząd do Spraw Emigracji Żydowskiej) rozpoczął swoją straszną pracę. Jej szefem był Adolf Eichmann. Wywieziono jak się szacuje ok. 140 tys. Żydów z terytorium byłej Austrii. Wiedeń na ogół pomimo pewnych przypadków antysemityzmu nie był zbyt gorliwym zwolennikiem dla nazistowskiego reżimu, niż pozostała część Austrii. 91 gmin przyległych do Wiednia Hitler przyłączył do miasta i utworzył miasto o największym obszarze na terytorium Trzeciej Rzeszy. Sam Hitler nienawidził Wiednia i postanowił rozbudować Linz. Ta udawana miłość do niby rodzinnego miasta wydawała się być dziwna skoro w 1925r zrezygnował z obywatelstwa austriackiego, a urodził się 90 km od Linzu w pobliżu granicy z Bawarią. A Wiedeń to nieudana część jego życiorysu: tu 2x nie przyjęty na studia malarskie, a utrzymywał się z malowanych akwareli, pocztówek i pracy jako pomocnik murarza a przede wszystkim z renty, spadku i dzięki hojności ciotki. Swoje zdolności później wykorzystał do zaprojektowania symbolu NSDAP, flagi i przy modyfikacji słynnego Volkswagena Garbusa. Wiedeń zasłynął również jako umiejscowionych tu 12 podobozów obozu koncentracyjnego Gusen Mauthausen w różnych częściach miasta. A w 1944r alianci nalotami bombowymi zniszczyli 30% zabudowy Wiednia. Pierwszy nalot nastąpił 17 marca 1944r. Podstawowym celem nalotu było wstrzymanie produkcji paliwa w rafinerii Floridsdorf i kopalni Dunaju , a 13 kwietnia 1945r Armia Czerwona w siłach 3-ciego Frontu Ukraińskiego przejęła Wiedeń z rąk hitlerowców. Jednak wiele błędów podczas walk i kolejnych prób zdobycia miasta przez radzieckich żołnierzy spowodowały również wiele zniszczeń w mieście. Na szczęście kilka zabytkowych budynków przetrwało bombardowania, a jeszcze więcej pieczołowicie odbudowano po wojnie. Szacuje się, że w latach wojny zginęło ok. 260 tys. wojskowych.
Potem stał się ponownie stolicą Austrii, ale okupowanym przez aliantów i podzielonym na pięć sektorów: amerykańską, brytyjską, francuską, radziecką i jeden zarządzany wspólnie. 20 grudnia 1945 kanclerz Karl Renner /pierwszy kanclerz Austrii już w 1918, potem popierał Anschluss/ został wybrany na stanowisko prezydenta II Republiki, a nowym kanclerzem został chadek Leopold Figl, który utworzył rząd oparty na koalicji komunistów, socjalistów i chadeków. Władze sowieckie w Wiedniu postanowiły utworzyć nowy rząd austriacki bez uprzedniej konsultacji z innymi przywódcami Sojuszu. Nowy rząd wprowadził już pierwsze zręby niezależności i walki o suwerenność, a mianowicie przywrócenia wolnej prasy w całej Austrii, od 1 grudnia 1945 wprowadzono zakaz noszenia mundurów wojskowych, chyba że będą zafarbowane kolorem innym niż szary lub khaki itp. przepisy Pierwsze wybory samorządowe odbyły się w listopadzie 1945 roku. Ze 100 miejsc w radzie miejskiej, lewicowej Partii Socjaldemokratycznej niewoli 58, prawicowej Austriackiej Partii Ludowej 36, a komuniści 6. W 1946 roku podjęto decyzję, że rozszerzenie terytorium miasta z 1938 r. powinny być przywrócone.

[link widoczny dla zalogowanych]
Dzielnice Wiednia podzielono: 1 sektor - Innere Stadt (centrum) dla wszystkich, sektor radziecki – Leopoldstadt, Wieden, Favoriten, Brigittenau, Floridsdorf, Donaustadt, Liesing i pozostałe dzielnice na obrzeżach, sektor brytyjski – Landstraße, Margareten, Simmering, Meidling, Hietzing, sektor francuski – Mariahilf, Penzig, Rudolfsheim-Fünfhaus, Ottakring i sektor amerykański – Neubau, Josefstadt, Alsergrund, Hernals, Währing, Doebling.
Niestety życie w Wiedniu pod radzieckim sektorem było podobne jak w ich całej strefie okupacyjnej. Ciągłe ściganie zbrodniarzy hitlerowskich to dobrze, a przy okazji penetrowanie zasobów dóbr normalnych Austriaków. Rozpoczęła się również niekontrolowana gospodarka rabunkowa aż do 1955r. Wywożenie zakładów, walka z przeciwnikami politycznymi itd. itd. jak wszędzie na zajmowanych terenach przez Armie Czerwona. Powstające wielkie bezrobocie i głód powodowały czasem masowe wystąpienia ludności. Wówczas to Rosjanie zaproponowali by brak żywności niestety spowodowany nieudolnymi działaniami okupanta i zastąpić propozycją zlikwidowania wspaniałych wiedeńskich ogrodów i posadzenia wszędzie kartofli, żeby było co jeść. Po wyjściu okupanta skończyły się problemy z brakiem żywności. Dla niedożywionych dzieci i osób starszych Stalin podarował 1000 ton grochu. W tym też czasie co prawda przed wygraniem walk w Wiedniu, już w lutym 1945r powstał projekt, postawienia pomnika poświęconego poległym w walkach żołnierzom Armii Radzieckiej. Okazało się, że w zażartych walkach z hitlerowcami zginęło ponad 17.000 krasnoarmiejców. Siłami mieszkańców i jeńców którzy wywieźli ze zrujnowanych okolic 2500m sześciennych ziemi i ponad 300m kwadratowych płyt marmurowych, powstał pomnik „Memorial Heldendenkmal” 12m z brązu przedstawiający czerwonoarmistę ze sztandarem w ręku a w drugim trzymający złote godło ZSRR, stojącym na pięciokątnym postumencie z pepeszą na piersiach na tle wysokich 5m - 30 kolumn przed fontanną na placu Stalina przemianowanym potem ponownie na Schwarzenbergerplatz. Dzisiaj przez co złośliwszych Austriaków nazywany "Erbsendenkmal" ("Grochowy Memorial"), ale też " Rapist"(„Pomnik nieznanego gwałciciela”), "Looter Memoriał" (memoriał szabrownika). Kiedy Austria otrzymała autonomię w 1955 roku, rząd musiał zgodzić się na utrzymywanie pomnika okupacyjnych wojsk radzieckich. W sumie najważniejsze że uniknięto sowietyzacji kraju.
Alianci wycofali się 15 maja 1955 roku po podpisaniu traktatu pomiędzy aliantami i Austrią. Mit "pierwszej ofiary Hitlera" pielęgnowali zgodnie wszyscy powojenni politycy austriaccy, a pomógł im w tym wydatnie fakt, że z międzynarodowego traktatu przyznającego Austrii pełną suwerenność alianci w ostatniej chwili skreślili zdanie mówiące o austriackiej współodpowiedzialności za nazizm. Oficjalnie więc Austria została tylko jego ofiarą. Co gorsze Austriacy do dzisiaj nie wiedzą czy nie chcą wiedzieć prawdy, a jeśli już to tylko swoją krzywdę doznaną w czasie wojny, od alianckich bomb, w sowieckich obozach jenieckich albo podczas denazyfikacji. Prawda o strasznych zbrodniach w czasie wojny z udziałem również ich rodaków jest wzięta w większości w powątpiewanie, że w ogóle coś takiego było. Użalano się, że po wojnie prześladowano biednych nazistów i jakimi to brutalnymi mordercami byli dezerterzy z Wehrmachtu, a niektórzy poddawali w wątpliwość istnienie komór gazowych w obozach zagłady. A już na 50-lecie uzyskania suwerenności odstąpiono od wspominania takich niuansów historii. Jeden ze skandalistów Thomas Bernhard( 1931-1989), austriacki prozaik i dramaturg napisał sztukę „Haldenplatz” czyli pamiętny plac zwany „Skwerem Bohaterów” przed Pałacem Hofburg, gdzie tłumy przyklaskiwały i skandowały znanym pozdrowieniem hitlerowskim, napisał: - "Obecnie Wiedeń posiada więcej nazistów niż w 1939 roku. Wyłażą ze wszystkich dziur, które przez 50 lat były zatkane. Czekają tylko na sygnał, aby ruszyć przeciwko nam. Nienawiść do Żydów leży w najczystszej, absolutnej i nie zafałszowanej naturze Austriaków", albo - "Czym jest Austria? Duchową i kulturalną kloaką. Kim są Austriacy? Sześć i pół miliona debilów i wariatów, domagających się pełnym głosem reżysera, który nadejdzie i wtrąci ich w przepaść". Oczywiście były masowe słowa protestu.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Gość 2
Moderator
Moderator



Dołączył: 06 Lut 2007
Posty: 1250
Przeczytał: 0 tematów


PostWysłany: Pon 20:29, 20 Gru 2010    Temat postu:

KOMINFORM BESTSELLER STALINA

Szara eminencja w PRL – Jakub Berman najważniejsza osoba dla Stalina w sprawie Polski, przybył na jego wezwanie do Moskwy 22 sierpnia 1947r jako jedyny przedstawiciel Polski. Przyboczni Stalina najważniejsi po nim w ZSRR : Mołotow, Susłow, Żdanow, Woroszyłow jak sępy rozpytywali go o sytuacje w Polsce. Stalin był bardziej ciekaw o sprawy między partiami PRL, a także o sprawy personalne wysokich dostojników państwowych. Zbierano wszystkie najważniejsze informacje, by móc prowadzić ze swoimi współpracownikami strategię rządzenia w Polsce. I tu szara eminencja dowiedziała się od Stalina o planowanej tajnej naradzie wszystkich partii komunistycznych. Nie wszystkie partie zasługiwały wg Stalina na ową naradę. Część partii komunistycznych nie miała zaufania Stalina /podejrzenia o trockizm/ w związku z czym nie zostały zaproszone. Do nich należały: Wlk. Brytania, Austria, Belgia, Finlandia i in. Ponieważ wszystko co najlepsze pochodziło z ZSRR, Stalin postanowił głównie utworzyć instytucję koordynującą współpracę zaproszonych partii komunistycznych. Narada miała być również zaczątkiem końca przyjaźni z koalicją antyhitlerowską i zwarcie szeregów głównie krajów Europy Wschodniej. Zgodnie z sugestią Stalina owa ważna narada miała odbyć się w Polsce w „ dobrze zakonspirowanym miejscu, gdzieś na Ziemiach Zachodnich.” Postępowanie Stalina było wbrew przekonaniom Władysława Gomułki, który chciał większej neutralności i niezależności. Wszędzie ogłoszono ,że narada odbyła się w Szklarskiej Porębie (Wojcieszyce) w dniach 22-27 września 1947r dla zamanifestowania jednocześnie polskości tych ziem. Niestety wszystkie źródła /lokalni historycy/ zaprzeczają, że narada tam właśnie się odbyła. Wskazywano na inne pobliskie miejsca faktycznego miejsca odbytej konferencji, ale do dzisiaj nie zlokalizowano tego miejsca, łącznie z zamkiem w Mysłakowicach /który od końca 1945r do 1953r był pusty, ograbiony i nieużytkowany/. Zaproszono w rezultacie 9 delegacji z ZSRR, Polski, Czechosłowacji, Bułgarii, Rumunii, Węgier, Jugosławii oraz Francji i Włoch i ponoć obserwatorów z innych krajów.
I utworzono Kominform - Biuro Informacyjne Partii Komunistycznych i Robotniczych czyli organizację będącą następczynią II Międzynarodówki Komunistycznej, zwaną w skrócie Kominternem zorganizowaną przez Lenina w 1919r, mającą na celu podporządkowanie i kierowanie wszystkimi komunistycznymi partiami przez partię bolszewicką a rozwiązaną przez Stalina w 1943r, by nie dawać sygnałów koalicyjnym aliantom, iż dąży on do ogólnoświatowej rewolucji.
Jako ciekawostkę można dodać, że co ważniejsi działacze Kominternu zostali zgładzeni lub byli ofiarami stalinowskiej czy późniejszej nagonki: między In. Zinowiew, Bucharin, Berzins, Borodin, Dymitrow, Joffe, Karachan, Kun, Munzenberg, Nagy, Rajk, Skrypnyk, plus całe zaplecze przywódców komunistycznych Azji itd. Tu znowu odezwało się chciejstwo Stalina, który postanowił jak się okazało nie dość, że podziału świata na obóz imperialistyczny i demokratyczny, ale również rozciągnięcie ścisłej kontroli nad międzynarodowym ruchem komunistycznym czyli powrotem do Kominternu. Dla Polski to przenoszenie modelu ustroju radzieckiego na nasz grunt znaczyło w sumie sowietyzację i okrutny stalinizm. Ze strony polskiej udział wzięli Władysław Gomułka, Hilary Minc, Jakub Bergman, Stanisław Radkiewicz, Roman Zambrowski i Aleksander Zawadzki
I tu w trakcie owej narady Władysław Gomułka przypomniał dlaczego rozwiązano poprzednią Komintern, właśnie by nie ograniczano samodzielności poszczególnych partii komunistycznych i by nie narzucać im taktyki i głównych kierunków działania. Było to wyraźne przeciwstawienie się Stalinowi. Oczywiście referent z ZSRR Żdanow przedstawiający zarys działalności Kominformu natychmiast skonsultował się ze Stalinem i jak zwykle wyrażono zgodę na pewne ograniczenie uprawnień Kominformu. Przez zadziornego Gomułkę wówczas nie doszło do wyboru stałego sekretariatu Kominformu, jak również Warszawy nie wybrano na jego siedzibę. Wybrany Belgrad okazał się pechowy /Jugosławię usunięto ze składu Kominformu/, a już w 1948r siedzibę przeniesiono do Bukaresztu, a na niesfornego Gomułkę znaleziono odpowiednie lekarstwo pozbywając go władzy i umieszczając w więzieniu. A sam Kominform zaczął pracować wg ustalonych zasad Stalina do 1956 roku. Potem już tylko urządzano spotkania w Moskwie i otrzymywano upragnione i braterskie wytyczne.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum Miasta Wojcieszów Strona Główna » Historia Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8  Następny
Strona 5 z 8

 
Skocz do:  
Możesz pisać nowe tematy
Możesz odpowiadać w tematach
Możesz zmieniać swoje posty
Możesz usuwać swoje posty
Nie możesz głosować w ankietach

Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group
iCGstation v1.0 Template By Ray © 2003, 2004 iOptional




fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo

Regulamin