Forum Miasta Wojcieszów

Przyjaciel Żubra · Wysłany: Pią 23:34, 16 Mar 2007 Temat postu:

Gronostaja widziałem zaledwie kilka razy w życiu i mimo, że chciałbym obserwować go częściej to nie jest to takie łatwe. Jak wiele naszych drapieżników jest aktywny nocą no i „pies pogrzebany” bo wtedy z reguły śpię. Zazwyczaj widywałem go przez jakieś ułamki sekund, ale raz miałem okazję patrzeć na niego z odległości ok. 20 m (z lornetką miałem go jak na dłoni) przez jakieś 20 min. a do tego siedziałem sobie w domu gdy za oknem trzaskał mróz. Biegał po ogrodzie sąsiada i kopał w śniegu za gryzoniami. Zimą gronostaje mają białe futro z czarną końcówką ogona i momentami właśnie tylko ona świadczyła o jego obecności. To jego białe futro wykorzystywane było niegdyś do produkcji królewskich i książęcych, dziś zaś rektorskich kołnierzy . Latem ma brązowy grzbiet, kremowy spód ciała i niezmiennie czarną końcówkę ogona (która zawsze różni go od mniejszej łasicy), tak na marginesie to „Dama z łasiczką” Leonarda da Vinci jest w rzeczywistości damą z gronostajem. W poszukiwaniu pożywienia, które stanowią głównie gryzonie przeszukuje wszystkie zakamarki swojego terytorium. Kręci się wtedy przy powalonych pniach drzew, u podstaw drzew stojących i wszelkich dostępnych dziurach nadających się na kryjówkę dla przyszłego obiadu. Chętnie zasiedla on doliny rzeczne jednak można spotkać go w wielu innych środowiskach nie wyłączając sąsiedztwa człowieka. U nas występuje na Miłku, zakładam, że jest też w innych miejscach, ale to trzeba byłoby sprawdzić.

Przyjaciel Żubra · Wysłany: Sob 1:35, 17 Mar 2007 Temat postu:

Oczywiście jak ktoś widział gronostaja to niech pisze, najlepiej w temacie obserwacje.

Maniek · Wysłany: Sob 10:25, 17 Mar 2007 Temat postu:

Na terenie Wojcieszowa widziałem gronostaja kilkakrotnie, w tym trzy lub cztery razy właśnie w paśmie Miłka- na Cisowej, przy dolnej stacji wyciągu, w pobliżu grobowców. Oprócz tych spotkań- niespodziewanych i krótkich- widziałem też gronostaja w pobliżu hotelu, oraz na polu namiotowym byłego OSiR-u. Raz tylko widziałem go w zimowym ubranku. Co do "damy z łasiczką"- powstało wiele poważnych rozpraw naukowych na temat stworzonka, które dama dzierży. Większość znawców twierdzi, że obraz powinien być zatytułowany "Dama z fretką". Moim zdaniem słusznie, bo jednak sportretowane zwierzę jest zbyt masywne jak na gronostaja, zbyt duże. Gronostaj osiąga długość co najwyżej 40 cm (z ogonkiem), z reguły jest mniejszy. Dama trzyma zwierzę wielkości kota, dobrze odpasionego. Chociaż... skąd możemy wiedzieć, jakie gronostaje żyły 500 lat temu na południu Europy? Jedno pewne- nie jest to łasiczka!

Przyjaciel Żubra · Wysłany: Nie 11:10, 18 Mar 2007 Temat postu:

Napisałem tak bo przeczytałem gdzieś taką teorie, ale teraz tak sobie myślę, że rzeczywiście trochę masywny jak na gronostaja Very Happy

i przychylam się do tego co napisałeś.

Przyjaciel Żubra · Wysłany: Nie 12:29, 18 Mar 2007 Temat postu:

Zulus teraz zauważyłem, że zdjęcie podpisane przez Ciebie jako stołówka wiewiórki jest w rzeczywistości stołówką dzięcioła dużego. Szyszka jest charakterystycznie rozkuta i co najważniejsze ulokowana w szczelinie pniaka. Wiewiórki podczas ogryzania szyszki trzymają ją w łapkach w przeciwieństwie do dzięcioła dużego, który żeby ją unieruchomić musi szukać właśnie takich miejsc. Po posiłku z szyszki pozostaje tylko oskubany rdzeń (fot.) a ich nagromadzenie w jednym miejscu jest stołówką.

zulus · Wysłany: Nie 12:34, 18 Mar 2007 Temat postu:

ups.
No to się popisałem Embarassed

Zasugerowałem się tym, że pniak znajdował sie w bezpośrednim sąsiedztwie drzewa na którym sfotografowałem wiewiórę. Rzeczywiście wiewiórki mają bardzo chwytne łapki Smile

.
Widzicie?! Jak dobrze jest forum poczytać, fachowca posłuchać...
Już to zmieniam. Rolling Eyes

Przyjaciel Żubra · Wysłany: Nie 12:42, 18 Mar 2007 Temat postu:

Ok nic sie przecież nie stało a każdy może się pomylić Very Happy

zulus · Wysłany: Nie 12:51, 18 Mar 2007 Temat postu:

lasota

W ostatni czwartek w godzinach nocnych w okolicy kościoła w Wojcieszowie Dolnym miałem krótkie spotkanie z czarnym lisem. Zbierał coś z jezdni i za bardzo się nie przejął tym, że podjeżdżam samochodem, dopiero w ostatniej chwili zszedł z kolacją w pysku Smile